اخبار داخلی سياسی ۲۲ بهمن، اوج قله افتخار ملت

شنبه 22 بهمن 1401

۲۲ بهمن، اوج قله افتخار ملت

۲۲ بهمن ۱۳۵۷ روزی است که ایران به ۲۵۰۰ سال حکومت پادشاهی پایان داد و آزادی را به ایران برگرداند.

۲۲ بهمن ۱۳۵۷، درحالی که حملات مردم به تمام مراکز قدرت شدیدتر می‌شد، ستاد ژاندارمری واقع در میدان ۲۴ اسفند به دست نیروهای نیروی هوایی، دریایی و مردم افتاد.
ساعت ۱۰ صبح، پس از ساعت‌ها زد و خورد، پادگان عشرت‌آباد به تصرف مردم درآمد و بر اثر حملات مردم به تسلیحات ارتش، کارخانه‌ها و انبارهای اسلحه نیز به دست معترضان افتاد.
ساعت ۱۰:۳۰ صبح نیز، شورای عالی ارتش با شرکت رئیس ستاد، وزیر جنگ و اکثر فرماندهان تشکیل جلسه دادند و پس از مذاکرات بسیار، طی اعلامیه‌ای بی طرفی ارتش را اعلام کرد.
از جمله مواردی که موجب شد ارتش اعلام بی‌طرفی کند این بود که «رئیس ستاد شهربانی به کلانتری‌ها گفته بود مقاومت نکنند، در حالی که این خلاف دستور بود»؛ «اعزام نیروهای زبده کمکی برای افسران محاصره شده در مسلسل‌سازی به جهت تمرد آنها بی‌نتیجه ماند»؛ «سربازان به‌طور دسته‌جمعی فرار می‌کردند و بدون اجازه به پادگان‌ها برمی‌گشتند»؛ «نیروهای زرهی به علت سد شدن راه آنها توسط مردم و تیر خوردن سرلشکر ریاحی، موفق به کار نشدند»؛ «نیروی هوایی به علت پیوستن افسران و همافران به مردم، قدرت انجام پرواز نداشت»؛ «بی‌نظمی عمومی، نافرمانی و اعلام همبستگی افسران عالی‌رتبه با کمیته امام خمینی (ره) همه‌گیر شده بود.»
ظهر همین روز، کاخ گلستان، مرکز رادیو ایران، ژاندارمری کل کشور، شهربانی کل کشور، دانشکده افسری، دانشکده پلیس و دبیرستان نظام نیز به تصرف مردم درآمد.
غروب ۲۲ بهمن، تمام کلانتری‌ها، پادگان‌ها، پاسگاه‌ها و مراکز نظامی به دست معترضان افتاد؛ زندان قصر و زندان جمشیدیه نیز تصرف شد و زندانیان همه فرار کردند، اما مردم آنها را دستگیر کردند و به مدرسه رفاه محل شورای انقلاب بردند.
در شب همین روز، فرماندار نظامی شاه، آخرین اطلاعیه خود را صادر کرد. به موجب این اطلاعیه از نظامیان خواسته شده بود که «برای اجرای تصمیم شورای ارتش به پادگان‌های خود برگردند.» درحالی‌که مردم به سمت کاخ‌های نخست‌وزیری در حرکت بودند، شاپور بختیار که پس از فرار نظامیان، با تعداد کمی محافظ تنها مانده بود، از در پشت کاخ نخست‌وزیری فرار کرد.
پس از فرار بختیار، نصیری رئیس ساواک، سالار جاف قاتل مردم کردستان و سپهبد رحیمی فرماندار نظامی تهران و رئیس شهربانی به دست مردم اسیر شدند. سپهبد بدره‌ای فرمانده نیروی زمینی، محمد امین و بیگلری، جانشین فرماندگان گارد، به هلاکت رسیدند.
رادیو و تلویزیون نظامی نیز به دست مردم افتاد. در آخرین لحظات گوینده رادیو، پیامی را که از سوی آیت‌الله طالقانی رسیده بود خواند. در این پیام از کارکنان اعتصابی رادیو و تلویزیون خواسته شده بود تا به سر کار خود برگردند. در این روز، رادیو پس از سکوتی نسبتاً طولانی آغاز به کار کرد. صدای گوینده درحالی‌که از شدت هیجان می‌لرزید گفت: «توجه، توجه، این صدای انقلاب ملت ایران است.»

با تلاش برخی از دوستان بختیار و نزدیکان مهندس مهدی بازرگان، بنا شد جلسه‌ای با حضور بازرگان، بختیار و قره‌باغی تشکیل شود. عباس امیر انتظام در مورد این جلسه می‌گوید که «قبل از جلسه، بختیار به من تلفن زد و گفت استعفای خود را در جلسه تسلیم خواهد کرد؛ لیکن بختیار در جلسه حاضر نشد و تنها استعفا نامه خود را برای جلسه فرستاد. واحدهای نظامی چند شهر، از جمله لشگر زرهی قزوین، به سوی تهران روانه شدند.»
مردم جاده تهران-کرج را به منظور جلوگیری از ورود واحدهای نظامی، مسدود کردند. در پی درگیری‌های پیاپی، پزشکی قانونی مملو از شهدایی شده بود که در روزهای گذشته کشته شده و شناسایی نشده بودند. فرماندهان نیروهای سه‌گانه ارتش با حضور در خدمت امام خمینی (ره)، استعفای خود را تقدم ایشان کردند. گروه‌های مسلح نیز با مراجعه به منزل حضرت امام خمینی (ره) پشتیبانی خود از امام (ره) را اعلام کردند. حضرت امام (ره) به دنبال سقوط نهادهای اصلی رژیم و عقب‌نشینی ارتش، از مردم خواستند که آرامش و نظم را مجدد برقرار کنند.
انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی (ره)، نظام دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی را سرنگون کرد. فریاد شادی از تمام خاک ایران برخواست و سرانجام آخرین سلسله پادشاهی ایران سقوط کرد. امام خمینی (ره) طی پیام دیگری خطاب به مردم گفتند که «توجه داشته باشید که انقلاب ما از نظر پیروزی بر دشمن هنوز به پایان نرسیده است. دشمن از انواع وسایل و دسایس بهره‌مند است و توطئه‌ها در کمین است. تنها هوشیاری و انضباط انقلابی و اطاعت از فرمان‌های رهبری و دولت موقت اسلامی است که توطئه‌ها را نقش بر آب می‌سازد. با دولت موقت اسلامی همکاری نمائید تا با حول و قوه الهی هر چه زودتر با همکاری یکدیگر ایران اسلامی آباد و آزاد را مورد غبطه جهانیان بسازیم.»
از سوی حضرات آیات مرعشی نجفی و شیرازی، اعلامیه‌های جداگانه‌ای خطاب به ملت ایران منتشر شد و پیروزی انقلاب اسلامی تبریک گفته شد. پس از سقوط رژیم سلطنتی، همافران نیروی هوایی که در حرکت نظام یمردم نقش مهمی داشتند، از همکاری و مددرسانی به موقع مردم تشکر کردند.
به مناسبت سقوط رژیم شاه، از سوی یاسر عرفات نیز پیام تبریکی خطاب به حضرت امام (ره) فرستاده شد.
خسرو قشقایی ضمن ملاقات با حضرت امام (ره)، از دولت بازرگان پشتیبانی کرد. آیت‌الله خویی با ارسال تلگرافی برای حضرت امام (ره)، ورود ایشان را به ایران تبریک گفت. حمایت گسترده از دولت بازرگان در شهرهای مختلف کشور ادامه داشت و در همه شهرها و بخش‌های کشور، مردم با رهبری روحانیان مبارز محلی، مراکز اداری و دولتی مانند شهربانی، ساواک، استانداری و فرمانداری را به تصرف خود در می‌آورند و کمیته‌های مسلح انقلابی تشکیل می‌دهند.
وقایع انقلاب آن‌قدر سریع بود که حتی مقامات آمریکایی در آخرین روزها نمی‌دانستند انقلاب پیروز شده است.